Aix en Provence

Het was zeven jaar geleden dat we voor het laatst in de Provence waren, zo concludeerden wij. Terug in de Provence. Als wij onze ogen dicht doen ruiken wij de geuren en met de ogen open zien wij de kleuren, de huisjes, de pleinen en de marktjes. Kortom, we zijn min of meer weer op bekend terrein, met één verschil, namelijk, we zijn nu in Aix en Provence, kortweg Aix genoemd een plaats die voor ons haast een mythische naam had en mede door de artiest Paul Cézanne, die hier een deel van zijn leven doorbracht en in onze ogen mooie schilderijen maakte van 'Montagne St.Victoire', voelden we ons sterk aangetrokken door Aix. We wilden dit alles met eigen ogen zien! Zijn atelier (wekte wel wat gezonde jaloezie op) en de plek waar hij zulke mooie schilderijen maakte (helaas was het Montagne bewolkt) waren directe verwijzingen naar Cézanne, maar ook indirect leeft Cézanne voort in deze stad. Talloze galeries en musea ademen Cézanne uit en gaven voldoende inspiratie voor deze amateur schilder. 

Ondanks de stakingen bij de Franse spoorwegen verliep de reis voorspoedig. Omdat we twee uur eerder dan gepland vertrokken lukte het ons toch een directe trein vanaf Parijs te krijgen. Samen met de lichte regen bij aankomst (een zegen!) lijkt het erop dat Jacobus nu al zijn werk doet.

We hangen twee dagen min of meer de toerist uit en lopen bijna net zoveel als op een normale wandeldag. Uiteraard bezoeken we de Kathedraal, waar we voor een stempel verwezen worden naar het secretariaat, dat zich ergens achter de kathedraal bevond. De eerste stempel staat in ons paspoort, al is de naam stempel te veel van het goede. We hadden, zoals gewoonlijk bij een kathedraal, een prachtige stempel verwacht, maar niets was minder waar: twee regels tekst, daar moesten we het meedoen.
In de kathedraal onze eerste kaars aangestoken, voor allen die het op een of ander manier moeilijk hebben.

Het leek erop dat niets in Aix verwees naar een pelgrimsroute, totdat we bij de Chapelle des Oblats kwamen en in de vitrine naast het portaal twee stickers zagen: de jakobsschelp en het symbool (twee sleutels) van de weg naar Rome. (Voor onze volgers: we pikken de route van Rome naar Santiago hier op). Toch een heel ander begin.

Ondanks de krampen die we 's nachts hebben aan onze kuiten, we hopen dat de wederzijdse massage zal helpen, zijn we er klaar voor. Ad en José gaan en route!